Een (koninginne)dagje in Maastricht

Afgelopen vrijdag, 28 april 2001 tijdens een B-Com-meeting in de rodahal, werd geroepen dat we 'het' eens verderop moesten zoeken. Zo kwam het dat we, ondanks Ludo, maandag 31 april om 18 minuten over 1 met z'n zessen in de stoptrein naar Maastricht zaten, om in de stad van MVV koninginnedag te vieren.

De heenreis verliep relatief rustig. En om de dag goed te beginnen besloot ik maar eens kennis te maken met een niet nader te noemen nieuw B-COM lid. Dat was Jeroen.

Na dit ritueel heb ik geprobeerd een gesprek met de man naast me aan te knopen. Hij was op weg naar Amsterdam (VIA MAASTRICHT???). Sociaal als ik ben heb ik hem gewaarschuwd dat men wegens 'kameeliteiten' werd afgeraden naar onze prachtige hoofdstad af te reizen. Maar aangezien er vanmorgen ook geen 'camiliteiten' waren had de goede man het volste vertouwen in de NS. Een paar minuten later stopte de trein in Maastricht en kon het feest beginnen.

Nadat er gePINd was en we bij de NS-Albert Heijn nog peuken hadden gekocht liepen we het station uit richting het Vrijthof. Onderweg kregen we nog een oranje EK-zonnebril waardoor de sfeer er al goed in kwam. Op het Vrijthof aangekomen kregen we ook nog een oranje opblaas-muts van de Staats Loterij. Toen Bram en ik nog kwijlend achter een puppeke aanliepen om een MVV-vlaggetje te bemachtigen raakte we rest kwijt. Maar nadat Ludo en ik nog wat hadden gecommuniceerd met onze GSM's was ook dat probleem weer snel opgelost. Na een paar minuten over het plein rond te hebben gelopen, werd er al om bier geroepen en liepen we richting de plaatselijke Albert Heijn.

Deze AH scheen net nieuw te zijn. De voorkant was nog niet af maar dat hebben we maar met een natte vinger genomen. Waar ik wel mijn beklag over heb gedaan bij een van onze Maastrichtse collega's is de asociale mannier waarop de groente, in het bijzonder de bananen, tentoon gesteld lagen. Maar gelukkig wisten de jongens me te bedaren door me mee te nemen richting de pivo-hoek. Natuurlijk werd van deze ruimte meteen een foto gemaakt. Omdat iedereen onderhand een behoorlijk droge bek had werd er niet moeilijk gedaan over welk merk we gingen nippen en liepen we naar de kassa om daar een kratje Grolsch af te rekenen. Even later liepen Bram en ik met het kratje het Vrijthof weer op, onder het toezicht houdend oog van 2 wielwouters.

Krijg nou tieten, Microsoft Word 'onderkriebelt' bijna alle tekst in dit stukje, maar 'wielwouters' kent ie wel. Leuk. WIELWOUTERS, WIELWOUTERS, WIELWOUTERS, WIELWOUTERS. Zo nu was Kikkertong er ook bij.

Midden op het Vrijthof werd de pivo op de grond gezet c.q. gegooid en namen wij plaats rondom het kratje. Aangezien niemand een flesje kon openen zonder flessenopener was ik genoodzaakt eerst nog een snelle cursus fles-openen te geven, (deze cursus zal binnenkort te lezen zijn in mijn column) maar na deze korte onderbreking, werden de eerste flesjes leeg gedronken, werden de peuken gerookt, werden de MVV-vlaggetjes in de lege flessen gezet, begonnen we de eerste liedjes te zingen en werden er vrienden gemaakt. Opeens doemde de eerste bekende gezichten op en waren we weer 2 pivo kwijt aan de Grote Eussen en zijn puppeke Caroline. Even later kwamen ook pa en ma Eussen nog gezellig langs. Eussen Senior ging meteen checken of we wiet bij ons hadden, maar gelukkig hadden we die net in een tas koffie gedaan. Wat lach je nou? Je snapt hem niet eens. Pa Eussen vond bij zoonlief wel nog een pakje Marlboro maar dat mocht de pret niet drukken. En nadat deze 2 zeer gewaardeerde mensen nog een bedachtzame blik op ons kratje wierpen en Harrie met ons op de foto ging, zouten zij ook weer op. Nu waren we weer met evenveel man als dat we gekomen waren mocht dat nog niet duidelijk zijn. Even later, als hoogtepunt van de dag, viel m'n oog op een leuk rood-harig meisje die de naam Maaike droeg. Nee man, dat is ze niet. Jawel man. Wacht ik ga wel ff kijken. En ja hoor. Het was Maaike. Ze zat met een groep vage mensen op een minstens zo vaag podium. Zij hadden geen bier. En wij wel. Haha. Maar Maaike kon beter peuken draaien. Tja. Na een gezellige babbel met M. keerde ik weer terug naar onze picknick- plaats om me weer tussen de B-COM leden te mengen. De daarop volgende gebeurtenissen ga ik niet allemaal tot in de puntjes toelichten, daarvoor is er te veel gebeurd. In plaats daarvan zal ik enkele woorden opsommen, waarna iedereen kan denken en zeggen wat hij wil. Goed. Daar komen ze: bier, paarden, meisjes met paarden, nog meer meisjes, michele, stickers, condooms, geen spiegels, voetbal, kei-kezman, dikke potten, etiketten voor in het plakboek, bier-dopjes-asbakken, bekenden, onbekenden, foto's maken, politieagenten. Zo. Nu kun je zeggen wat je wil.

Ondertussen was de pivo op en was het tijd om weer eens terug te gaan naar meneer Heijn om een nieuw kratje te halen. Bij ons bezoek eerder deze dag aan dit filiaal was mij de mooie trap vooraan in de winkel nog niet opgevallen maar (misschien door de pivo, misschien niet) zag ik de innerlijke schoonheid door haar harde uiterlijk heen en ik kon het dan ook niet laten om de treden eens van dichtbij te bekijken. Hee sul, je bent op je bek gegaan. Oh ja. Boven aan gekomen liepen we door naar de emballage om ons kratje in te leveren, maar nadat Ludo ons kratje had ingeleverd, kregen we 0,00 gulden statiegeld. Om meteen te laten zien dat er geen zeik gebouwd wordt tegenover de B-Com stapte we meteen op de manager af en deden wij ons beklag. Nadat wij ons kratje kort hadden geïdentificeerd werd hij terug gehaald om hem nog eens door de machine te halen. Wat meneer niet zag (misschien ook wel) was dat ondertussen het statiegeld wel al was bijgeschreven. WE KREGEN DUS DUBBEL STATIEGELD! Om dit te vieren hebben we snel nog een klein kratje Bavaria gehaald en zijn we teruggegaan naar het Vrijthof om daar met een pivo in de hand of kontzak onze zangstemmen nog eens ten gehore te brengen op het al eerder genoemde vage podium. Ook werden we nog door vele Chinezen/Japanners op de gevoelige plaat vastgelegd. Nee luister, fotograferen is een vak. Tot ons plezier kwam er een bus met Maastrichtse zangers het plein oprijden en voor we het wisten stonden we te 'dansen' op vage liedjes over bruidegoms en een zekere Anton. Nadat we voor een fotograaf ook nog voor het podium de beest hadden uitgehangen en dat ik nog met een groep Josti's de polonaise heb gelopen was het alweer tijd voor de zangers om naar huis te gaan. Wij besloten wel nog even te blijven en ons eigen feestje te bouwen. Op het moment dat het laatste flesje leeggezopen werd kwam er een vage jongeman met krullen naar ons toe met de vraag of wij een turkentrekker hadden. Maar aangezien je van trekken doof wordt, had niemand een krukentrekker op zak (hadden we Jelle toch maar meegenomen, dan hadden meteen nog een tas koffie kunnen drinken).

Hoe ze het geregeld gekregen hebben weten we niet, maar een paar minuutjes later kregen wij een fles witte wijn van het merk Euroschopper® onder onze neus geduwd met de vraag of wij misschien ook wat wilde nippen. En aangezien het bier al weer op was, werd dit aanbod natuurlijk geaccepteerd. Na deze fles en nog enkele nipjes uit andere flessen werd het volgens Lieke tijd om wat te gaan eten en daarna de trein naar Heerlen of Landgraaf te pakken. Omdat iedereen Lieke zo aardig vond (of omdat we wisten dat niet-gestelde meisjes niet graag tegengesproken worden) liepen we via de Albert Heijn, de plee van een restaurant en de bloembak van dat restaurant naar de dichtstbijzijnde frituur om daar door Lieke op een frietje getrakteerd te worden. Wij (lees: Tom, Bram, Jeroen en ik) moesten namelijk buiten blijven van haar omdat wij waarschijnlijk zeik gingen bouwen in de friture. Om te bewijzen dat we zeik konden bouwen hebben we met de begeleiding van T. Hendrix met zijn gestamp tegen de prullenbak nog vrienden gemaakt met de plaatselijke bevolking door enkele PSV-liederen te zingen. Hee, hebben jullie soms iets tegen boeren???

Lekker eten, niet betalen. Lekker eten, niet betalen. (vrij op Lekker neuken, niet betalen.)

Even later kwamen we met onze kleren en knoken onder de mayonaise aan op het station, waar bleek dat we nog even de tijd hadden om Lieke nog helemaal gek te maken door in een stilstaande trein (richting ergens anders) naar Bram te gaan zoeken met het smoesje dat wij hem die trein in zagen gaan.

Waarom ik van Ludo niet op de rails mocht gaan staan om daar een foto van mij te laten maken werd mij pas duidelijk toen ik 's avonds naar het nieuws keek over de rellen in Amsterdam waar de treinen niet reden omdat er mensen op het spoor liepen. Een klein moment namelijk, dacht ik dat Ludo het zei uit liefde voor mij, omdat hij niet wilde dat ik onder de trein kwam. Bedankt Ludo!

Eindelijk kwam onze trein aanrijden en gingen we weer terug naar huis. Gelukkig vond Ludo een klein hokje waarin wij konden zitten zodat wij onze medepassagiers niet tot last zouden zijn met onze harde stemmen en onze 'moon'-akties. Er werden die reis nog wat 'Deur Afgesloten'-stickers veranderd in 'Deur Afgeslot' en Jeroen trok nog wat TL-buizen naar beneden. Voor de rest verliep deze reis ook weer soepel.

Totdat we in Heerlen aankwamen. We renden met zijn allen de trein uit, maar Tom, Bram, Jeroen en Lieke moesten pas in Landgraaf uitstappen. De jongens wilden namelijk nog naar Fellini. Lieke vond dat maar niets en Ludo probeerde de deur van de trein nog open te houden. Maar de NS had deze deuren niet beveiligd dus heeft Ludo nog een pijnlijke herinnering van deze leuke dag overgehouden aan zijn hand.

Ludo en ik hebben de andere vier nog naar Fellini gebracht en we zijn daarna naar huis gegaan. Waar voor mij m'n bedje wachtte en voor Ludo zijn computer. Die nacht droomde ik nog over drie vage personen die onder begeleiding van een meisje uit Arnhem langs het spoor van Heerlen naar Landgraaf liepen om daar hun roes uit te slapen.

Jongens, bedankt voor de leuke dag en wie weet zijn we dankzij dit verslag en de foto's volgend jaar met meer leden aanwezig in Maastricht waar we dan onze eigen stickers uit kunnen delen.

Koentje V.

Iedereen is stil, behalve wij"
Al behoorlijk zat.')">

Reacties (reageer)